يكي از اهداف اصلي مطالعه تجربي (آزمايشگاهي) رفتار خاك‌هاي دانه‌اي در مدل‌سازي‌هاي فيزيكي، بازسازي نمونه مورد نظر در مقياس بزرگ و مطابق با شرايط واقعي خاك در طبيعت مي‌باشد. همچنين جهت بررسي رفتار خاك در شرايط مختلف بايستي بتوان نمونه مورد نظر را با تراكم‌هاي مختلف بازسازي نمود. از اين رو، روش بارش ماسه يكي از روش‌هاي مناسب بازسازي اينگونه نمونه‌ها است. از طرفي براي افزايش دقت نتايج مطالعات آزمايشگاهي با توجه به شرايط مرزي تحليل مسائل در برخي مدل‌سازي‌هاي فيزيكي لازم است تا نمونه‌هاي بزرگ‌مقياس در مخازن استوانه‌اي بازسازي شود، لذا سيستم بارش مورداستفاده در اينگونه مسائل بايستي مقطع آن هندسه‌اي مشابه مخزن نمونه داشته باشد كه تا حد ممكن يكنواختي نمونه حين بارش تأمين گردد. برخلاف اختراعات پيشين سيستم بارش اين ادعا ضمن اينكه براي بازسازي نمونه‌هاي بزرگ‌مقياس استوانه‌اي عملكرد بهينه‌تري دارد، از امكانات مختلفي جهت دست يافتن به گستره قابل‌توجهي از مقادير تراكم نمونه بازسازي‌شده بهره مي‌برد؛ اين متغيرها شامل تنظيم پيوسته ارتفاع سطح بارش در حين بارش، استفاده از صفحات سوراخ‌دار با اندازه سوراخ‌هاي متفاوت، امكان قرار دادن الك‌هاي پخش‌كننده خاك در زير صفحات و همچنين اضافه نمودن يك الك ديگر در تراز مختلف مي‌باشد. همچنين برخلاف اختراعات پيشين، در سيستم بارش اين ادعا امكان بارش يكجا به پهناي مخزن نمونه بزرگ‌مقياس استوانه‌اي وجود دارد. تمامي اين عوامل منجر به بازسازي نمونه‌اي يكنواخت‌تر با امكان بازسازي در محدوده وسيعي از مقادير تراكم مي‌شود.